We zijn er!!!!

De vlucht was lang maar erg gezellig. Tot aan Johannisburg vloog Gretel mee met Lara, Tom en Ben, en dat was erg leuk! Op Livingstone airport landden we nog net niet op het zand. Wow this is Africa......We maken foto's en dat bleek niet handig. Daarom stonden we achter in de rij voor het visum. Na een uur wachten en ons verwonderen over de inefficientie van het personeel (neeee mevrouw u plakt nu het visum in het paspoort van Julius in plaats van mijn paspoort) werden we opgewacht door Rebeccah. Met een big smile. Zij regelt alles hier in Zambia.

Vanaf de airport is het een rechte weg naar ons guesthouse. Met een groot hek met gebroken glas en een grote toegangspoort. Een mooi huis met keuken, zitkamer en slaapkamers. Wij hebben een huisje in de tuin, met twee slaapkamers en badkamers. Er wordt voor ons gekookt, de bedden opgemaakt, de kamers schoongemaakt etc. Heel primitief dus ;-). Maar het blijft afrika. Dus koude straaltjes uit de douche en ontbijt met pindakaas of jam.

De andere gasten in het huis is " jeugd". Super gezellige mensen. Het geeft weer echt een studentengevoel. Totdat een zei: Mijn moeder is 44.......oeps....idd het hadden onze kinderen kunnen zijn. Maar wat super leuk dat zij dit doen.

De eerste dag hebben we een rondrit gemaakt door Livingstone. We hebben drie projecten bezocht. The village of hope. Dit is een weeshuis, waar een stuk of 12 kinderen wonen. De jongens keken wel even verbaast naar de slaapkamers. Heee hier slapen 6 meisjes? Maar er zijn maar 3 bedden. Daarna gingen we naar de Linda blind farm. Hier wonen zo'n 10 families, waarvan de volwassenen vaak gehandicapt zijn. Ze hebben minstens 5 kinderen. En er is geen geld om de kinderen naar school te laten gaan. Daarom hebben we een lokaal gebouwd. Deze is in 3 delen verdeeld. Een voor de peuters. Een voor de kleuters en een voor kinderen in de leeftijd van groep 3 en 4. Ik vroeg Julius hoeveel kinderen er in het gebouw zouden zitten. Hij schatte 25. De teacher vertelden dat het er 90 (!) waren. Niet te geloven. We rijden door naar de Malota compound. We kijken onze ogen uit. Niet te geloven hoe iedereen leeft. Met in het centrum gezellig een vuilnisbeld, waar de damp vanaf komt. We rijden door naar de Malota school. Deze school bestaat inmiddels langer en is al veel meer georganiseerd dan in de Linda farm. Maar ook hier veel heel veel kinderen. En wat zijn de kinderen vrolijk en enthousiast. Ze komen op je af stormen knuffelen en springen op je.

Julius wil graag helpen op de Malota school en Olivier wil graag helpen bij de Linda blind farm. De volgende dag worden we met de bus op de projecten afgezet. LInda farm is te ver weg alex en juul hadden nog geen fiets. Aangekomen op de Linda farm horen we dat er vannacht grote problemen waren. Er was een kudde van 15 olifanten. Ze waren nog meer agressief dan normaal omdat er een vrouwtje ging bevallen. Midden op de farm. De arme mensen waren de hele nacht wakker geweest en heel bang. Uiteindelijk ging het vrouwtje met jong pas heel vroeg in de ochtend weg. Er waren veel kinderen niet gekomen omdat die van een ander gedeelte van de compound komen en dus langs de olifanten moesten. Ach het is weer eens wat anders dan een bus met vertraging.....

De kids waren al in de lokaaltje en wat een kabaal. Ok beginnen maar....wij kregen voor vandaag even de oudste groep. Er waren 5 sommen in een schriftje geschreven 1+1, 1+2 etc. Er zijn geen leerboeken, dus de sommen zijn een voor een in de schriften geschreven door de teacher. Dekinderen zitten op een kluitje. En de een is zo klaar en heeft alles goed en de ander was zo klaar maar had niets goed. Ok wat nu...Nee dit is het ochtenprogramma. Ok. Dan maar vrij tekenen, nee we hebben geen lege blaadjes. Even en blik bij de peuters. Hier zitten 20 kinderen op de grond aan elkaar te plukken, want speelgoed is er niet. Gelukkig dan maar eet pauze. Er gaan trommeltjes open met oliebollen en popcorn. Olivier besluit de schommel goed te hangen. En meteen vormde zich een groep van 50 kinderen die olivier allemaal 10 tellen moest duwen. Na de pauze gingen ze de letter t overtrekken en al snel was het ready teacha ready teache. Olivier was druk met krullen zetten. En toen was dus ook het middagprogramma klaar. Met ons klasje even naar buiten en lekker rennen. En om 13:00 gingen de kids weer naar huis. Nog en uurtje voorbereiden voor morgen. Midden in de voorbereiding kwamen er jongens langsrennen, met stenen en nog eens en nog eens.....En toen Teacha look look. Ahhhhhh hadden ze gewoon een rat gevangen. Olivier was inmiddels met de teacher mee naar huis. Dus de jongens gingen ook de rat nog aan Olivier laten zien.

Om 14:00 kwam de bus ons ophalen. We gingen langs Juul en Alex. Maar zij wilden nog niet naar huis, zij gingen nog even met de kids voetballen. Juul heeft samen met Bart (een andere vrijwilliger) les geven in grade 2. Ze kregen les in Engels en Bio en Juul keek alles na. Ook heeft hij in grade 3 Maggy geholpen met bio. Na het lesgeven, dus nog gevoetbalt met de kids en een hardgelopen

Zooo dit waren onze ervaringen tot nu toe!! Het is echt een een shock. In de bus terug had ik wel even slecht momentje. Wat hadden die kinderen niks. Geen speelgoed, geen boeken, geen schriften helemaal niks. Wat een (bijna vreselijk) contrast met onze kids. Maar wat zijn ze blij. Always smiling. Hartverscheurend....

Tot snel!!